Χρονολογία:
351 μΧ 
Ο Avitus, o Felix και ο Illuminatus επιστρέφουν μαζί με τους τρείς αιγύπτιους Mekhet στο βορά, αφήνοντας την Αλεξάνδρεια με κατεύθυνση το εργοτάξιο στη Σαμοθράκη. Φτάνοντας στο ενδιάμεσο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, πληροφορούνται πως λίγο έξω από τα τείχη της πόλης βρίσκεται όλος ο στρατός του αυτοκράτορα Constantius, που έφυγε βιαστικά από το μέτωπο της Περσίας για να αντιμετωπίσει μια απροσδόκητη εσωτερική απειλή...
Τον χρόνο που έλειπαν στην Αίγυπτο, στο δυτικό κομμάτι της αυτοκρατορίας επαναστάτησε ο στρατός ενάντια στον αυτοκράτορα Constantius, κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας στην Γαλατία. Oι λεγεωνάριοι, εξοργισμένοι με την έπαρση, την μεγαλομανία και την παράλληλη στρατηγική ανικανότητα του νεαρού αυτοκράτορα, αποφάσισαν να στέψουν στη θέση του τον στρατηγό Magnentian. Ο Constans αφόρισε τον στρατηγό και διέταξε την εκτέλεσή του, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησε πως δεν είχε πρακτικά κανέναν σύμμαχο στο πλευρό του. Η λεγεώνα τον απεχθάνονταν, και με εντολή του Magnentian κυνήγησε τον αυτοκράτορα ως τα βουνά των Πυρηναίων, όπου και τον φόνεψε. Όταν τα νέα έφτασαν στα αυτιά του ανατολικού αυτοκράτορα Constantius, αυτός άφησε το ανατολικό μέτωπο για να αντιμετωπίσει τον προδότη βασιλοκτόνο στρατηγό Magnentian. Όταν το καράβι των propinqui καταφθάνει στην Θεσσαλονίκη, δέκα λεγεώνες ανεβαίνουν την Εγνατία με κατεύθυνση την κεντρική ευρώπη όπου θα αναμετρηθούν με τις στρατιές του Magnentian.
Οι βρικόλακες συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται μπροστά σε μια ιστορική στιγμή και ακολουθούν τη στρατιά μέσα από τα βουνά της σερβίας, καταφθάνοντας στο μεγάλο πεδίο της μάχης στις όχθες του ποταμού Drava στην σημερινή Κροατία κάποια στιγμή στα μέσα του 351 μΧ.
Meanwhile στην Ρώμη...
Πίσω στη Ρώμη, η Νεκρόπολη κοιτά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα γεγονότα στον κόσμο των θνητών. Η δυτική αυτοκρατορία είναι και πάλι ακέφαλη. Παράλληλα, μια μεγάλη ομάδα από Αλαμμάνους βρικόλακες αποφασίζει να ταχθεί εναντίον της Camarilla, εκμεταλλευόμενοι την ακυβερνησία για να αποκυρήξουν το ζυγό της Ρώμης στις περιοχές της κεντρικής ευρώπης όπου βρίσκεται ο στρατός του Magnentian.
Συγκαλείται η Σύγκλητος, και αποφασίζεται πως θα σταλεί μια δυνατή απάντηση στους αντάρτες kindred. Η Λεγεώνα θα αποστείλλει 150 λεγεωνάριους να ακολουθήσουν τον δρόμο του Constantius, και θα καταστείλλουν την απείθια προς την Camarilla στις περιοχές που επανακυριεύει ο νόμιμος ρωμαίος αυτοκράτορας. Οι στρατιές του Constantius είναι κοντά διπλάσιες από του Magnentian λένε οι φήμες, δεν υπάρχει αμφιβολία για τον νικητή...
Φυσικά, η απομάκρυνση μιας τέτοιας δύναμης της Legio Mortuum από τη Ρώμη σημαίνει πως το έργο της ασφάλειας δυσκολεύει αφάνταστα για αυτούς που θα μείνουν πίσω! Ο Pamphilus ζητά από τον Ajax να μείνει στη Ρώμη, τέτοιες στιγμές είναι γεμάτες ευκαιρίες...
Συγκαλείται η Nox Ascensa για να συζητήσουν. Ο υπόκοσμος στα κολλέγια είναι σε αναβρασμό... το ξεκαθάρισμα λογαριασμών που θα γίνει θα μείνει στην ιστορία. Η Νοξ αποφασίζει να βρίσκεται σε ετοιμότητα, και όταν θα βγουν τα μαχαίρια να κάνει ένα καίριο κτύπημα ενάντια στον Sanctified Nicodemus, έναν νεαρό ρήτορα που προσηλυτίζει μαζικά στη δυτική Ρώμη.
Η ασήμαντη αφορμή δίνεται ένα βράδι σε μια αψιμαχία μεθυσμένων οπαδών των αρματοδρομιών σε ένα μεγάλο καπηλειό στο λόφο του Esquiline. Το καπηλειό παίρνει φωτιά, ένα πλήθος μανιασμένων οπαδών καθοδηγούμενο από τους kindred του Esquilinus Lupus οδεύει προς τον διπλανό λόφο Caelius, ζητώντας αίμα. To Band of the Pugnator περιμένει τους παλιούς του εχθρούς, υποδεχόμενος τους Esquilinus Lupus με σίδερο και φλόγα. Η Legio Mortuum μαζεύεται από όλη την Νεκρόπολη στον Καέλιο λόφο, αλλά το έργο της καταστολής είναι πρακτικά αδύνατο μέσα στα riots και τις φλόγες.
Αν και σαφώς πιο έμπειροι στις τέχνες της βρώμικης μάχης, οι Pugnatores βρίσκονται αμυνόμενοι στην ίδια τους την περιοχή όταν εμφανίζεται ο κρυφός άσσος των Esquilinus Lupus: πολεμιστές Sanctified βρίσκονται στο πλευρό τους, αποτέλεσμα της κρυφής συμμαχίας ανάμεσα στους Lupus και το Convent of the Suburra. Η μάχη είναι σφοδρή, και στο τέλος οι Pugnatores είναι παρελθόν, παραδομένοι στις φλόγες και τα δόντια των Lupus και των Sanctified του Pestilens.
Μέσα στο χάος, μια μικρή ομάδα με αρχηγό τον Αίαντα περνά απαρατήρητη. Με τα μάτια στραμμένα αλλού, οι ακόλουθοι του Nicodemus δεν αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο μέχρι να νοιώσουν τα νύχια του centurion να σχίζουν τις σάρκες τους. Η ομάδα κρούσης της Νοξ παραδίδει στον Πλούτωνα τον ιεροκύρηκα και τη συνοδεία του, αφανίζοντας και κάθε μάρτυρα του χτυπήματος.
Η επόμενη νύχτα βρίσκει τη Ρώμη φτωχότερη κατά σαράντα βρικόλακες. Ο Αίαντας, έχοντας εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του στη Ρώμη, αφήνει τον χειρισμό της επόμενης ημέρας στον Pamphiilus και τρέχει στα όριά του για να προλάβει την μάχη των ανθρώπων... Σε μορφή νυχτερίδας όλο το βράδι, πετά πάνω από πεδιάδες και βουνά, βυθιζόμενος στο χώμα κάθε ανατολή για να συνεχίσει το ταξίδι του την επόμενη δύση. Τραβά ανατολικά, πέρα από τα βουνά μέσα στις πεδιάδες και τους λόφους της κροατίας, ακολουθώντας τα σημάδια των λεγεωνάριων του Magnentian που πλησιάζουν τις στρατιές του Constantius. Κατάκοπος και πεινασμένος σαν λύκος, συναντιέται τελικά με την στρατιά πάνω στις όχθες του Drava, την ημέρα της μεγάλης αναμέτρησης...
Mursa Major
Δεκάδες λεγεώνες βρίσκονται σε μια τεράστια, αιματηρή αναμέτρηση μέσα στις βαλτώδεις όχθες του ποταμού Drava. Οι φλόγες των πυρσών αναδεικνύουν ένα τεράστιο σκοτεινό πεδίο μάχης, κραυγές πόνου, απελπισίας, οργής και βίας πλαισιώνουν την πηχτή, υγρή μυρωδιά του βάλτου αναμειγμένου με άφθονο αίμα. Κορμιά σπαρμένα παντού, όσο οι κουρασμένοι πολεμιστές δίνουν για άλλη μια φορά δυνατό φόρο αίματος στη Ρώμη. Ώρες ατέλειωτες πολεμούσαν οι λεγεωνάριοι από το ξημέρωμα, και η μάχη καλά κρατά μέσα στο σκοτάδι. Οι έξι ταξιδιώτες της Νοξ από την Αίγυπτο βρίσκονται σε έναν κοντινό λόφο, καλυμένοι με το ήσυχο πέπλο του Obfuscate, κοιτώντας με ενδιαφέρον το μεγαλειώδες θέαμα.
Τα μάτια του Illuminatus εντοπίζουν μέσα στο πεδίο της μάχης τον Αίαντα. Έχει παραδωθεί στο κτήνος, δοσμένος στον Άρη μέσα στο στοιχείο του. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, πλάι στους στρατιώτες του Constantius, ανοίγοντας πέρασμα μέσα στις τάξεις των αποστατών. Ο Felix αποφασίζει να τον πλησιάσει. Καλύπτεται σφιχτά με τις σκιές του Obfuscate και περνά ήσυχος, απαρατήρητος το πεδίο μάχης, πλησιάζοντας τον Αίαντα. Όντας πια κοντά, αντιλαμβάνεται και την ύπαρξη kindred μέσα στις αντίπαλες γραμμές. Ουρλιάζει στον Αίαντα, δηλώνοντάς του τον κίνδυνο, και ορμά στο πλάι του με το pillum στο χέρι. Η μάχη δεν αργεί να συνεπάρει και τον Felix, βυθίζοντας τον στη γλυκιά αφθονία του αίματος και την βία χωρίς όρια που μια τέτοια μάχη προσκαλεί.
Όταν ο ήλιος πλησιάζει στην ανατολή, η μάχη έχει πια κριθεί. Στρατηγοί του Magnentian τάχθηκαν ξαφνικά στο πλευρό του Constantius, αφήνοντας τον βασιλοκτόνο στη μοίρα του. Οι λεγεωνάριοι του Constantius κηνυγούν τους αντιπάλους τους που έχουν τραπεί σε φυγή, ενώ ένα τεράστιο χαλί από πτώματα καλύπτει την βαλτώδη πεδιάδα. Ο Felix με τον Αίαντα συνέρχονται από το κτήνος, καθισμένοι και χορτασμένοι ανάμεσα σε πενήντα χιλιάδες νεκρούς και πολλαπλάσιους τραυματίες. Ο Avitus κουνά συλλογισμένος το κεφάλι του, όσο ο Illuminatus κρύβει επιμελώς κάθε συναίσθημα.
Για μια άλλη φορά, νέοι της Ρώμης έδωσαν τις ζωές τους για το όνειρο των ανωτέρων τους... Η μέρα που ανατέλλει βρίσκει πλέον τον Constantius μοναδικό αυτοκράτορα της αυτοκρατορίας, στα τριαντατρία του κάθεται μοναχός στο θρόνο του πατέρα του.