Χρονολογία:
358-362 μΧ Τα νέα τρέχουν σε κάθε γωνιά της αυτοκρατορίας όπου δραστηριοποιείται η Nox Ascensa - η Flaviana βρίσκεται στο θρόνο του Cult of Augurs, μια νέα εποχή ξεκινά για τον παγανιστικό σκοπό. Συγκαλείται συμβούλιο του Inner Circle της οργάνωσης για να αναλυθούν οι τακτικές.
Η Νοξ αποφασίζει να προσηλυτίσει όλους τους άξιους ιερείς στην Nox Nocturna, και παράλληλα βγάζοντας από τη μέση όσους έχουν χάσει την πίστη τους. Στο κενό που θα αφήσουν, θα μπούν άλλα μέλη της Nox, γεμίζοντας ξανά τα ranks των Vaticinators με πιστούς, δυναμικούς παγανιστές. Στόχος είναι να απορροφηθεί όλο το cult κάτω από το πέπλο της Nox, και πλέον από θέση εξουσίας να παλέψουν για την επικράτηση στην camarilla.
Καθώς οι συσχετισμοί στην παρούσα φάση είναι δύσκολοι, το εγχείρημα θα γίνει αργά και ύπουλα, υποσκάπτοντας τους εσωτερικούς εχθρούς όσο προβάλλονται οι φίλοι. Στην κενή θέση Epulon της Flaviana θα ανακηρυχθεί ο Vaticinator Rubicus, ανερχόμενο μέλος της Nox Nocturna ενώ ο πουλημένος και σάπιος epulon Τullariatus θα αποκαλυφθεί ως άπιστος και την θέση του θα καταλάβει ο Illuminatus. Με τον ζωντανό θρύλο ως δεξί της χέρι, η Flaviana θέλει να σπείρει τον τρόμο σε όσους vaticinators είχαν καλομάθει τα προηγούμενα χρόνια... πλέον βρισκόμαστε σε ιερό πόλεμο.
Το εγχείρημα ξεκινά αμέσως μετά το συμβούλιο, με ορίζοντα δεκαετίας ώσπου να έχει κατακτηθεί όλο το Cult of Augurs. Μέσα στα επόμενα δύο έτη κατακτιέται η πλειοψηφία στο συμβούλιο των epulons, και ο πύρινος λόγος της Flaviana δεσπόζει ξανά στην κρύα αίθουσα της Camarilla. Παράλληλα, με απόλυτη μυστικότητα, τα σημαντικότερα κειμήλια και κείμενα του Templum Remi αποστέλλονται προς τη Σαμοθράκη, όπου θα φυλαχτούν και θα μελετηθούν με πολύ μεγαλύτερη ευλάβεια και προσοχή από την Ρώμη.
Ένας παραλίγο εμφύλιος
Όσο κάτω στην νεκρόπολη το μυστικό πραξικόπημα της Nox εξελίσσεται, οι ρωμαίοι βρίσκονται για μια ακόμη φορά στα πρόθυρα εμφυλίου. Όσο ο αυτοκράτορας Constantius πολεμά στο μέτωπο της περσίας, ο μικρός του ανηψιός, καίσαρας Ιουλιανός, ηγείται των λεγεώνων στην Γαλατία, κερδίζοντας σημαντικές μάχες. Βλέποντας την επιρροή του Ιουλιανού να αυξάνει, ο Constantius στέλνει εντολή στα στρατεύματα του Ιουλιανού να φύγουν προς την Περσία ως ενισχύσεις. Οι λεγεώνες του νεαρού καίσαρα αντιδρούν έντονα, αρνούνται την εντολή και ανακυρήσσουν τον Ιουλιανό Αύγουστο.
Ο Constantius έχει εμπειρία στη σφαγή των συγγενών του - φρόντισε να εξαφανίσει όλους τους κοντινούς του άντρες συγγενείς με διάφορους τρόπους - και δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι την επανάσταση των στρατευμάτων του ανηψιού του. Με μιας ο αυτοκράτορας αποσύρεται από το ανατολικό μέτωπο και στρέφεται βόρεια, με στόχο να πατήσει τον επαναστάτη Ιουλιανό.
Οι λεγεώνες του αυτοκράτορα είναι πολλαπλάσιες, αλλά η μοίρα κρατά περίεργα χαρτιά... ο Constantius πέφτει βαρειά άρρωστος στην διαδρομή και συνειδητοποιεί πως το τέλος του έφτασε. Πάνω στο νεκρικό κρεβάτι, φροντίζει για την υστεροφημία του και την ενότητα της Ρώμης, ανακυρήσσοντας τον Ιουλιανό διάδοχό του στον θρόνο. Έτσι λοιπόν απρόσμενα, το 362 ο Ιουλιανός ανακηρήσσεται αυτοκράτορας όλης της Ρωμαϊκής επικράτειας και η Ρώμη αλλάζει για μια ακόμη φορά σελίδα.